İnsan yapıtı olan her güzellik, büyük uğraşlar sonucu ortaya çıkmıştır. Bu gün Manisa, "Yeşil Manisa" adını almışsa, Tarzan'ın yaz kış diktiği fidanların ağaç olmasındandır. Doğa en katıksız güzelliktir. Tarzan yeşili ümit, çiçekleri de çocuk gülüşü olarak görmüştür.

Doğa bazan bir ağaç dalında yeşil haykırıştır. Bazan doruklarda bir buluttur. Doğada en büyük tutku yeşilden esintidir. Tarzan varlığına rüzgarın sesini, kuşların şakıyışını, ağacın yeşilini veren ilk doğa koruyucusudur. Daha doğrusu yeşilin atasıdır.

Tarzan renk cümbüşü ile bütünleşmiştir. Dağlar onun evidir. Bir ağaç altı bahçesidir.

Tarzan, gün gelmiş eğitici bir öğretmen olmuştur. İnsanlara ağaç dikmesini, yetiştirmesini öğretmiştir.

Söylentilere göre Tarzan, ağaç dikmek, ağaçları sulamak için hapishane müdüründen mahkumları istemiş. Müdür Tarzan'a hafif cezalı olanları vermiş. O mahkumları alarak, ağaçları ve çiçekleri tenekelerle su taşıtarak sulatmıştır. Tüm yollara da ağaç dikmiştir.

Bu denli yeşili seven Tarzan, bu dünyaya çıplak olarak gelmiş, çıplak olarak gitmiştir. Ama adı dillerden düşmeyecektir.