Gidenlerin ardından - İlhan'a ağıt 

uzat ellerini yiğit kardeşim
gel, yanıma otur.
başlayamadığım
ve bitmeyecek şiir oldun dilimde
bir de bak,
nasıl da değişiyor toprak!

hiç türküsüz çıkmamıştık ki yollara
hep mavilikler üstüneydi türkülerimiz
kanlarımız karışmıştı birbirine yürürken
kan kardeşimden de öteydin.
ama bak,
değişmeye başladı artık toprak!

yoksulun kardeşi,
ümitten başka ekmeği olmayanın,
ve sevdanın,
            ve kavganın,
tabuta, toprağa düşman ettin beni
bilemedim,
          gelemedim,
                    göremedim,
sevemedim gönlümce seni.
içimde sessiz bir fırtına
yerle bir eder önüne geleni
gel yanıma otur
yalnızca dinle,
dinle beni.
hele bak,
nasıl da değişiyor toprak!

"ölenle ölünmez" derler, bilirsin
"ölenle ölünmez"
               "ölenle ölünmez"
                              "ölenle ölünmez"...
genç yaşta ölmek de çirkin,
ölümü yazmak da
gelgelelim, 
ölenlerimiz öyle güzel ki
dökecek onca gözyaşı varken
bu yüzden kanar bir yerleri hep
yüreğimizin.
işte bak,
değişmeye başladı bile toprak!

elbet ağlayanlar da olmalı ardından
gözyaşı dökenler de
iz bırakıp da gidenlerimizin.
hala üzülüyorum solan çiçeklere
sızlatıyor yüreğimi eskisi gibi
çırılçıplaklığı memleketimin.
çünkü birilerinin sevdaları
mutlaka ölümsüz kalmalı.
çünkü bak,
ne kadar korkunç
değişmeye başladı toprak!

yoksulun kardeşi
ve mazlumun,
            ve sevdanın,
                        ve kavganın,
uzat artık ellerini
gel,
yanıma otur...